
Το αφιέρωμα στην Εθνική μπάσκετ ξεκινά από τα πέτρινα ή ρομαντικά χρόνια, προτού ξεκινήσουν το 1987 οι μεγάλες επιτυχίες.
Ο Φαίδωνας Ματθαίου μιλά για το χάλκινο μετάλλιο του 1949 όπου οι Έλληνες παίκτες τρόμαξαν βλέποντας τους ψηλούς αντιπάλους τους. Ο Αλέκος Σπανουδάκης περιγράφει τη μοναδική επί δεκαετίες νίκη επί της Γιουγκοσλαβίας το 1953, ο Κώστας Μουρούζης αναφέρει με συγκίνηση πως το άκουσμα του Εθνικού ύμνου του έδινε δύναμη πριν από τα παιχνίδια.
Παρόλα αυτά όμως, τα αποτελέσματα δεν ήταν ικανοποιητικά και τις περιστασιακές επιτυχίες διαδέχονταν ηχηρές αποτυχίες.
Τις δεκαετίες του εξήντα αλλά και μέχρι τα μέσα του εβδομήντα, η επόμενη γενιά καταφέρνει να φθάσει κοντά σε διακρίσεις, αλλά η έλλειψη υποδομής, χρημάτων αλλά και πρόσβασης στα κέντρα εξουσίας του διεθνούς μπάσκετ δεν άφησαν τα χρόνια εκείνα τα σπουδαία ταλέντα που είχαμε να φτάσουν σε κάποιο τίτλο.
Ο μεγάλος σκόρερ Γιώργος Κολοκυθάς και ο ψηλός Γιώργος Τρόντζος μιλούν για τις συνθήκες της εποχής, ενώ ο Βασίλης Γκούμας, ο Απόστολος Κόντος και ο Στιβ Γιατζόγλου αναφέρονται με γλαφυρό τρόπο σε ανεπανάληπτα περιστατικά.
Στη συνέχεια, ο Παναγιώτης Γιαννάκης και ο Νίκος Γκάλης μιλούν για τα πρώτα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του ογδόντα, ενώ ο Γιώργος Βασιλακόπουλος και ο Κώστας Πολίτης αναφέρονται στο σχεδιασμό που οδήγησε, μετά το 1982, στη γιγάντωση του ελληνικού μπάσκετ.
Ο Φίλιππος Συρίγος, ο Βασίλης Σκουντής και ο Βαγγέλης Φουντουκίδης σχολιάζουν και αναλύουν με ακρίβεια αλλά και χιούμορ. Παράλληλα εντυπωσιακό οπτικό αρχείο βλέπει για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας μέσα από την εκπομπή.
Το δεύτερο μέρος της σειράς «Για πάντα πρωταθλητές» διακρίνεται από ένταση, πάθος και συγκίνηση. Ο Νίκος Γκάλης, ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο Φάνης Χριστοδούλου και ο Παναγιώτης Φασούλας, ο Λιβέρης Ανδρίτσος, ο Κώστας Πολίτης και οι δημοσιογράφοι Φίλιππος Συρίγος και Βασίλης Σκουντής αναφέρονται στο έπος του 1987.
« Με πλουσιότατη εικόνα, αναβιώνουμε, κρίνουμε, σχολιάζουμε, αξιολογούμε και στεκόμαστε με δέος απέναντι στο συναίσθημα που άφησε το 1987 και υπήρξε η αφετηρία εκτόξευσης του ελληνικού μπάσκετ στη στρατόσφαιρα.» επισημαίνει ο κ.Ηλίας Γιαννακάκης
Στη συνέχεια εστιάζουν στη σπουδαία επιτυχία του 1989 με τη δεύτερη θέση στο Πανευρωπαϊκό του Ζάγκρεμπ, αλλά και στο Μουντμπάσκετ του 1990 όπου έπαιξαν χωρίς το Γκάλη και στον αγώνα με τις ΗΠΑ εκλάπη καθαρά η νίκη.
Ο Ντέιβιντ Στεργάκος μιλά επίσης γι’ αυτές τις μεγάλες στιγμές, ενώ ο Γιάννης Ιωναννίδης και ο Κώστας Πολίτης αναλύουν πως κερδήθηκε για το ελληνικό μπάσκετ το κορυφαίο δίδυμο Γκάλη και Γιαννάκη.
Στη συνέχεια ακολουθούν επιτυχίες, αλλά και δύσκολα χρόνια, μέχρι που το 2004 αναλαμβάνει προπονητής (για δεύτερη φορά) ο Γιαννάκης και ακολουθεί η σύγχρονη εποποιία του ελληνικού μπάσκετ. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης και ο Θοδωρής Παπαλουκάς αναφέρονται στον τίτλο του 2005 στο Βελιγράδι αλλά και στον άθλο της νίκης επί των ΗΠΑ το 2006 όταν και φθάσαμε στον τελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος.
Τέλος, επιχειρείται μια σύγκριση αρχικά των δυο μεγάλων επιτυχιών, του 1987 και 1989 απέναντι στο 2005 και 2006 και στη συνέχεια των τεσσάρων σπουδαίων γενεών, της μεταπολεμικής, εκείνης του εξήντα και εβδομήντα, του 1987 και του 2006. Όλα τα πρόσωπα παρελαύνουν ξανά με ένα συγκινητικό τρόπο και η κατάληξη ανήκει στον προφήτη του ελληνικού μπάσκετ, Νίκο Γκάλη.
No comments:
Post a Comment