ΕΝΑΣ ΒΕΓΓΟΣ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΟΥΛΙΕΣ [Ft4U]

ΕΝΑΣ ΒΕΓΓΟΣ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΟΥΛΙΕΣ

Ένας καλόκαρδος και τίμιος άνθρωπος δεν μπορεί να στεριώσει σε μια δουλειά, επειδή του αρέσει να λέει πάντοτε την αλήθεια. Έτσι, αλλάζει συνέχεια επαγγέλματα και δυσκολεύεται να αποκαταστήσει τη γυναίκα με την οποία συνδέεται πολλά χρόνια. Ο Θανάσης, ο «τελευταίος τίμιος», δε στεριώνει σε καμιά δουλειά. Αιτία βέβαια η τιμιότητά του. Σφόδρα ερωτευμένος με μια κοπέλα έχει την πρόσθετη ατυχία να μην είναι εκείνη καθόλου ερωτευμένη μαζί του. Οταν κάποια στιγμή κάτι θα του χαμογελάσει στη ζωή, δε θα είναι ο έρωτας, αλλά... το χρήμα.....

Φαρσοκωμωδία που για πολλοστή φορά στηρίζεται πάνω στην εικόνα που δημιούργησε και υπεράσπισε με την καριέρα του ο Θ. Βέγγος. Αυτήν του καλού, αγαθού ανθρώπου που αναγκάζεται να αλλάζει διαρκώς δουλειές καθώς η τιμιότητά του δεν του επιτρέπει να στεριώσει σε καμία. Ο Θανάσης Χατζηκαραθανάσης ( Θανάσης Βέγγος) ένας καλόκαρδος και τίμιος μεροκαματιάρης προσπαθεί να σταδιοδρομήσει σε κάποιο επάγγελμα μα η τιμιότητα του αποδεικνύεται εμπόδιο. Η καρδιά του παράλληλα είναι δοσμένη σε ένα κορίτσι της γειτονιάς του, την Ανθούλα (Αιμιλία Υψηλάντη) η οποία όμως έχει ήδη δώσει την δική της καρδιά στον Λευτέρη. Τον Λευτέρη που της τον πήρε η θάλασσα, της τον έδωσε πάλι πίσω όμως αφήνοντας την αγκαλιά του Θανάση άδεια.
Το χιούμορ στην ταινία εντοπίζεται όχι μόνο στην ίδια την φιγούρα του Θανάση αλλά και σε ατάκες και λόγια ή επιγραφές που παρουσιάζονται σε κάθε σεκάνς. Η ειρωνεία στα λόγια του Ανδρέα Μπάρκουλη, εκφωνητή και αφηγητή της ταινίας, η ταμπέλα «ΟΙΝΟΜΑΓΕΙΡΙΟΝ ΤΙΜΙΟΤΗΣ» και από κάτω το όνομα Ν.Χατζηνταβέλης να παραπέμπει στον λήσταρχο Νταβέλη ίδιο και απαράλλαχτο με τον μαγαζάτορα, ‘κτηματικές επιχειρήσεις η θεία πρόνοια’, πρόνοια που γεμίζει τις τσέπες ενός απατεώνα όμως. Ακόμα και η επιλογή της μουσικής επένδυσης «πετραδάκι πετραδάκι το τσαρδάκι το έχτισα» ενώ αναφέρεται σε οικόπεδα που δεν υπήρξαν ποτέ και σε μια εταιρεία απάτη, ή το «άνοιξε πέτρα» όταν τα όνειρα του Θανάση για τη χαμένη του αγάπη σβήνουν, καταδεικνύουν τα απλοϊκά όπλα που χρησιμοποιεί το είδος της φάρσας για να γίνει ξεκάθαρο και αντιληπτό από κάθε θεατή.